مقالات
تحقیقات ارزش اقتصادی انرژی های قابل تجدید
انرژِی تجدیدپذیر، انرژی برگشت پذیر، نیز نامیده می‌شود. به
انواعی از انرژی می‌گویند که بر خلاف انرژیهای تجدیدناپذیر قابلیت بازگشت مجدد را
به طبیعت دارند. در سال‌های اخیر با
توجه به این که منابع انرژی تجدیدناپذیر رو به اتمام هستند این منابع مورد توجه قرار
گرفته‌اند. در سال 2006 حدود 18% از انرژی مصرفی جهانی از راه انرژیهای تجدید
پذیر به دست آمد. سهم زیست توده به طور سنتی حدود 13%، که بیشتر جهت حرارت‌دهی و 3% انرژی آبی بود. 2/4% باقی‌مانده شامل نیروگاه‌های آبی کوچک، انرژی
بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی و سوخت‌های زیستی می‌باشد که به سرعت در حال
گسترش هستند.
نگرانی درباره تغییرات محیطی در کنار افزایش قیمت روزافزون نفت و اوج تولید نفت، باعث رشد روزافزون
وضع قوانینی می‌شود که بهره‌برداری و تجارتی کردن این منابع سرشار تجدیدپذیر
را تشویق می‌کنند. خاصیت اصلی این انرژی ها این است که معمولاً در نقاط مختلف
جهان فراهم بوده و در دسترس همگان می‌باشد.
با این وجود در در نقاط مختلف دنیا، به دلیل ویژگی‌های
جغرافیایی از جمله هموار بودن یا دارای ارتفاع بودن شبیه افغانستان، و یا داشتن
منابع آبی مانند دریاها، میزان دسترسی به این انرژی‌ها با هم تفاوت دارد. برای
نمونه در مناطقی که خورشید به صورت مستقیم‌تر و با حرارت بیشتر بر آن مناطق می‌تابد
از انرژی خورشیدی بیشتر می‌توان استفاده کرد و یا در نقاطی که باد با سرعت بیشتری
بوزد، ظرفیت استفاده از این انرژی بیشتر می‌باشد. معمولاً این مناطق مناطقی هستند
که هموارتر از سایر نقاط زمین می‌باشند. در مناطقی نیز که دسترسی به آب بیشتر است،
انرژی آبی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در این مقاله سعی شده است انرژیهای تجدید پذیر را در افغانستان بررسی
نموده آشکار نمائیم.